I'm Gonna shut ya all down! >:D

Met een evil grijns op zijn normaal zo strakke gezicht stapte hij tussen de bomen vandaan. De enorme spierwitte hengst was voorzichtig. Wat de anderen echter niet wisten was dat hij hun harten hoorden kloppen. Zelfs de blik in zijn ogen was vals. Vals maar ook speels. In geen tijden had hij zich zo lekker gevoeld. Zijn violetkleurige ogen kneep hij tot spleetjes tot hij ze allemaal gelocaliseerd had. Nog maar net kon hij zijn lach inhouden. Quasie serieus stond hij op de oever. Klaar om zijn watermagie aan te spreken. Iets waar hij de laatste tijd erg op geoefend had. Zijn gespierde hals richtte de barokke hengst machtig op waarna zijn luide, rauwe hinnik weerklonk. Het startsein was gegeven. Plezier schitterde in zijn ogen. Gespannen sloot hij zijn ogen en liet een grote bal water loskomen van het meer en schoot in verschillende richtingen. Precies waar iedereen zich verborgen hield. BAM! Midden in hun faces. Hmm misschien moest hij iemand zoeken met wie hij samen kon doen. Dat was eerlijker. Als team elkaar bevechten. Zijn mondhoeken trokken grijnzend omhoog. "Wie wilt in mijn team?" klonk ineens zijn bulderende stem die vrolijk en opgewekt klonk. Hij kon niet wachten ze allemaal helemaal neer te schieten. >D


[wie teamt up met wie? =D]

Zep met

Haar zilveren ogen gleden over de omgeving. Waarom deed ze hier ook weer aan mee? Oh ja, ze hadden gezegd dat het leuk zou worden. Misschien zou het toch ook wel leuk worden? Ze voelde de spanning en de speelsheid van de verschillende paarden in de buurt, en trok even met haar oren. Ze werd aangestoken door de emoties, en haar ogen begonnen in de richting van ondeugend te schitteren. Ze schraapte vrolijk met haar hoef over de grond, water was haar element, ze hield er van om met water bezig te zijn. Op dat moment klonk er een luide hinnik, het teken dat ze begonnen waren. Yes-sa! Ze liet haar eigen, heldere hinnik weerklinken, gewoon voor de lol, Dawn was ongewoon vrolijk en speels vandaag. Even alle zorgen opzij zetten en lol maken kon geen kwaad. Dus sloot ze even haar ogen, ze voelde het water van de enlightening falls, maar voor ze er iets mee kon kreeg ze een splash water in haar gezicht. "Heey!" riep ze lachend, en ze steigerde. Ze wist al bijna zeker van wie die gekomen was. Haar Alfa, maar op dit moment maakte het even niet uit. Gnagnagna. Ze voelde het water om zich heen -alweer- en vormde een volkmaakt ronde bol, die suizend door de begroeiing heen schoot, zich splitste en weer aangroeide. Zo splitsten ook de volgende bollen water tot ze er een heleboel had. Van drie verschillende kanten liet ze waterbollen op de geur van Zepperd afschieten, that's what you'll get for making me wet! dacht ze grijnzend, en de rest van de waterbollen schoten op goed geluk naar verschillende geuren toe, waarschijnlijk zouden er wel een paar raken want ze richtte ze precies. Opeens hoorde ze de stem van Zep, of er iemand in zijn team wilde. Nja, zij had ook wel een team nodig. "ZEPPERD!" riep ze vrolijk door het bos. "Ik wil wel team met jou zijn =D" Ja, Dawn was echt in een heel andere bui dan meestal vandaag. De speelsheid die ze vroeger niet veel gehad had kwam weer terug, in elk geval voor vandaag. Vandaag stond voor fun.

Het lenteweer liet zich weer eens van haar beste kant zien, zelfs voor in de lente was de temperatuur vandaag warm. Het zou zeker een graad of zestien zijn en de zon scheen onafgebroken. Een heerlijke dag om bij het water door te bregen. Evy's ogen hadden een lichtblauwe kleur, wat voor vreugde stond. Ze kon ook niet anders dan genieten van vandaag. Lichtelijk schudde ze haar vleugels uit en liet vervolgens haar hoofd een stukje zakken om wat slokken water te nemen. Heerlijk verkoelend voede ze het naar binnen glijden toen ze haar hoofd weer hief. Enkele druppeltjes water gleden van haar kin af en vielen weer in het water waar ze kringeltjes veroorzaakte. De punten van haar zwarte manen hadden een beetje in het water gehangen en zorgde nu voor sporen waar ze over haar vacht naar beneden liepen. Over haar hals, naar haar schouder en via haar been het water weer in. Elivyan schudde haar hoofd eens door de lucht waarbij haar manen als waaier meer gingen voor ze richting Zephuros stapte. Hij was een van de enige die ze tot nu toe had leren kennen. De ander was de aparte merrie Seorais, maar daarom niet onaardig. Ze hadden het een beetje over koetjes en kalfjes gehad. Echter zou de merrie hier nu niet zijn, het water was gevaarlijk in combinatie met veel paarden voor die merrie, tenminste, dat dacht Evy omdat de merrie er in haar ogen absoluut niet waterbestemdig uit zag. Juist op het moment dat ze de spierwitte hengst wou begroeten kwam er een waterbal voor haar neus tevoorschijn. Vrijwel automatisch kwamen haar zwarte, geveerde vleugels wat van haar lichaam af en sprong ze opzij. Echter ahd het niet veel nut gehad omdat het water vol tegen haar hoofd aan sloeg. Direct droop haar hoofd van alle kanten. "ZEP!" klonk haar normaal zo lieflijke en zachte stem luid.

De ogen van de diepzwarte merrie schoten alle kanten op, richting de andere paarden. Wat waren die nu van plan? En hoeveel hadden powers die met water te maken hadden? Zijzelf kon met water niets verrichten, juist de lucht was haar element. Maar misschien kon ze daar ook wel gebruik van maken, maar dat hat ook tijd nodig. Om in eerste instantie Zep terug te pakken sloeg ze met haar hoef door het water waar ze in stond en spetterde zo wat zijn richting op, daarna draaide ze zich om en galopeerde door het water een stukje weg. Als ze nu haar kracht spaarde kon ze zometeen misschien als ze in het water stond de lucht uit zich drukken en het water alle kanten rond haar op spatten, zodat het een vloedgoflje werd die anderen zou overspoelen, hoe dichterbij je stond hoe zwaarder de klap aan zou komen. Haar natte hoofd droop aan alle kanten, waardoor ze deze opnieuw schudde.

[Oee, wie met Evy in t team?]

In een vlotte draf bracht de merrie zich voort naar de rest van de paarden, een uitdagin hé. Zij was klaar! Ze hinnikte als teken van haar komst en stopte bij het groepje van de drie paarden. "Wij samen Zephuros?" zei ze vriendelijk, ookal had Dawn het al gevraagt. Gné, nu zij een keertje. Ze liet een klein draadje water om het been van Zephuros glijden, ontspannend en niet zichtbaar voor de andere twee merrie´s. Ze glimlachte, enkel de zwarte merrie kende ze niet Zephuros en Dawn kende ze wel. Niet super bekend, maar niet onbekend. Zoveel dingen die je erover kan zeggen maar ja. Zij was in voordeeel met haar element water, al had Dawn ook dat element. Leuk, bovendien was het voor de lol. Eerst kijken met wie zij in het team zal komen, ze hoopte op Zephuros, maar er zouden mischien nog meer paarden bijkomen. Mischien? Ze wist het wel zeker, Zep.. Ze noemde hem maar Zephuros, geen Zepperd of iets dergelijks.

-Mijn posts worden wel langer hoowr